Ali en Baba in Memoriam

Ali - 13/02/2013

Jij was de eerste die we opmerkten tijdens ons bezoek aan het asiel " Blauwe KRUIS van België", je viel op met je mooie lange haren en vriendelijk uiterlijk. En dat was je ook, altijd vriendelijk en aanhankelijk, maar ook altijd heel hongerig. Etenstijd was één van de belangrijkste tijdstippen van de dag.

De tuin was je domein om te verdedigen tegen ongewenste indringers.

Toen plotseling de etenslust verdween was dit voor ons een sein dat er iets niet in orde was. De dokters ontdekten een onregelmatige hartslag. Medicijnen konden het euvel niet verbeteren.

De laatste dagen heb je nog naar de tuin zitten staren, alsof je reeds afscheid aan het nemen was. Enkele dagen later hebben we je dan levensloos teruggevonden. Het is snel gegaan, echt tijd om afscheid te nemen was er niet.

Baba - 09/09/2015

De kapoen van de familie. Geen enkel behangpapier of zetel was veilig voor die fijne nageltjes.

Spinnen kon je als de beste en je voelde je veilig tussen onze boxers (Prada, Barney en Dino). Toen Prada ziek werd week je niet van haar zijde, jij voelde dit reeds sneller aan dan wij dat er iets serieus mis was met haar.

Toen je ploseling ook met een gezwollen kaak rondliep, dachten we eerst dat dit kwam door een onsteking aan de tanden. De dokters hebben dan ook enkele tanden verwijderd en de ontsteking behandeld.

Maar de zwelling ging niet weg, je vermagerde zienderogen omdat eten moeilijk ging. Toen wisten we dat het onvermijdelijke aangebroken was.

De laatste dagen vertopte je je in een mandje in de kelder, je baasje heeft daar de laatste dag nog enkele uren bij je doorgebracht.

De volgende morgen hebben we je dan rustig laten inslapen, zodat je geen pijn meer hoefde te ondergaan.

Ali & Baba, we missen jullie beiden maar we weten ook dat er enkele boxers aan de andere kant van de regenboog op jullie wachten en dat stelt ons enigzins gerust.

Fam. Ivens-Verbeke